പ്യാസാ എന്ന ഹിന്ദി ചിത്രം

പ്യാസാ എന്ന ഹിന്ദി ചിത്രം കണ്ടു.എതു കൊല്ലം എന്നു മനസ്സിലായില്ല.53 ഓ 54ഓ.പ്രൊഡൂസറും സംവിധായകനും ഗുരുദത്ത് ആണ്,മുഖ്യ് നടനും.
റഫി,ലതാ മങെഷ്കര്‍, ഗീതാ ദത് എന്നിവര്‍ പാടിയിരിക്കുന്നു.സഹിര്‍ ലുധിയാന്വി എസ് ഡീ ബര്‍മന്‍.....അങ്ങനെ.
എനിക്കു കാമറാ ആരുടെതെന്നു ഓറ്മയില്ലാ.ഞാന്‍ ഡയറിയില്‍ എഴുതി വെചിട്ടുണ്ടു.പക്ഷെ അതിലും നന്നായി അതിന്റെ ഭങി മനസ്സിലുണ്ടു.
ശരതാണു അതു തന്നതു.[എന്റെ ഓഫിസിലെ ശരത്ത് ]പക്ഷെ ശരത്ത് പറ്ഞ്ഞ പോലെ അതെന്നെ സ്പര്‍ശിചില്ല.വഹിദാ റഹ് മാന്റെ ലാവണ്യം ആ ചിത്രത്തിനു മിഴിവു കൊടുക്കുന്നു.ഇന്നു അല്‍ഭുതകരം എന്നു പറയാവുന്ന എന്നാല്‍ പത്തിരുപതു വര്‍ഷം മുന്‍പു വരെ കൊഴപ്പമില്ലാത്ത ഒരുപ്രമെയം -----അതായതു കവിയാണു കവിത എഴുത്താണു ഇതിലെ നടുബിന്ദു.
പഴയ കാലം ആയതല്ലാ കാര്യം അതു പുരുഷന്റെ നന്മ്തിന്മകളുടെ മരം ആണു എന്നതാണു കാരണം അതും കാല്‍പ്പനികനായ പരാജയപ്പെട്ട പുരുഷന്‍.
എന്തു കൊണ്ടു അയാള്‍ ജീവിതത്തില്‍ വിജയിചില്ലാ അതിനു കാരണക്കാരി ആദ്യ കാമുകി ആണോ?കലാകാരന്‍,കവി ,വിപ്ലവകാരി എല്ലാവരും എല്ലില്ലാത്ത കാല്‍പ്പനികരാണോ?അതെ എന്നു പറയുന്ന പാരമ്പര്യം ആണു പ്യാസയിലും.
എന്തൂട്ട്ണാ ഇതു ഇങ്ങനെ ഒരു ലൊകം?

23 10 08 i wrote about pyasa but i couldnt answer why i didnt find this film truthful.sarath told me iam analysing an old film in a modern perspective....is it correct?we dont analyse intentionally when we sit to see the film.the totality of me cooly aand silently do the analysis....the artists and art are to say why did they are what they are.But the poet doesent exists as a poet,he likes to do manual work but we are not convinced....he doesent love the call girl who tries to help.neither can he love his exlover who is a wife now.

no i think pyasa is a jumbled tale of artists life which is not at all convincing artistically or in depths of our heart.